Wiem,że stoję sobie
jedną nogą w grobie,
ale z tego faktu
nic nie robię sobie.

Wiem,ze nie podskoczę,
ani nie zatańczę
i znudziły mi się
dawno pomarańcze.

Wiem,niewiele mogę
i niewiele znaczę,
ale na świat, ludzi
nadal sercem patrzę.

Powtarzam jak ptak
wielbiąc Pana Boga,
że z nim nie są starszne
głod, chłód, bieda, trwoga.

Halina Gąsiorek-Gacek

Utożsamiam się z tym wierszem.Serdecznie pozdrawiam!